Mobilna e‑czytelnia „e media”

***

Czasami rozkładam się powoli

Pięć minut muszę poświęcić na mycie brudnych fotografii

Dziadziuś zajrzy z latareczką górniczą

Kłębek ziemi zostawi w prezencie

Pięć minut sławy zostało do końca

Piosenkarz zdążyłby wykonać Dzieło Życia

A ja muszę zmyć ciało

By pod wiekiem dwudziestym pierwszym nie zawadzało

Rozłożyłem rękę na długość sześciu łokci

Palec u nogi zaczął strzelać śrutami

Włosy rosły na potęgę, miały osłaniać przed wilgocią

Czułem, jak jeden strumień chłodu

Obejmuje Twoje ramię

Stałaś u wylotu łąki łąk

Miałaś wszystko, co ci dodałem przez wieki

Moje lędźwie, moje kosze wiklinowe do przechowywania mięsa

Mogłaś rozłożyć, oblać kefirem, mogłaś pogłaskać

Miałaś wszystko. Mogłaś skrupulatnie policzyć naczyńka

Rozsupłać żyły wyobraźni

Stać się architektem mojego wnętrza

Pogrzebacz stał w odległości sześciu metrów

Miałem sam zakopywać, ale widzę: Jesteś

Jestem. Jestem. Jestem.

Skoro jesteś, to bądź.

Nie mogłaś być, jak zrywałem jabłka w sadzie.

Dlaczego w chwili, kiedy nie mogę ubrać się modnie

Kiedy jeden ruch może zburzyć konstrukcję tej chwili

Dlaczego teraz tak bardzo mi potrzeba

JABŁKA

TWOJEGO

DLA CIEBIE

Z TWOIMI ODCISKAMI

Poczekaj. Zaraz się rozłożę

To chwila. Kwestia sześciu minut

Podaruję Ci na pamiątkę mój piszczel.

Wykonaj z niego pomost

Między NAMI.