czytelnia.mobiMobilna e‑czytelnia „e media”

Literatura zawsze pod ręką

Tadeusz Tomal: ZDUMIEWAJĄCE ODKRYCIE — odcinek 1.

Odcinki: « ‹ 1 z 8 › »

DLACZEGO NAPISAŁEM TĘ KSIĄŻKĘ?

Będąc jeszcze w Polsce, dwadzieścia parę lat temu, nurtowało mnie jedno z pytań.  Dlaczego Ameryka jest tak bardzo innym krajem w świecie?  Dlaczego jest potęgą militarną, naukową, ekonomiczną?  Dlaczego dolar, mimo iż ma mniejszą wartość, niż na przykład angielski funt, jest wiodącą walutą w świecie. Wypowiedzi, że “demokracja” amerykańska na to wpływa, że “wolność” amerykańska jest tego przyczyną itp, nie zadawalały mnie.  Brzmiało to dla mnie bardzo “przypadkowo”.  Mnie chodziło o znalezienie konkretnej przyczyny.  Przyczyny, która jest gdzieś utwierdzona swoim korzeniem.

Po zamieszkaniu w USA, moje pytania nie tylko nadal pozostawały bez odpowiedzi, ale nabrały jeszcze większej ostrości. Wreszcie powoli, ale coraz bardziej wyraźnie prawdziwy obraz zaczął się wynurzać jakby z mętnej wody. Coraz wyraźniej widziałem, że to nie przypadek, że ktoś za tym stoi. Ktoś żywy i konkretny.

Innym ważnym pytaniem, które tkwiło we mnie przez długie lata, to zagadka dotycząca mnie samego.  Skąd ja się tu, na tej planecie, znalazłem?  Dlaczego?  Gdzie zmierzam?  Czy to wszystko jest tylko przypadkiem?  Religia nie dawała mi jasnej, wyraźnej odpowiedzi. Książki fantastyczno-naukowe też nie. Gdy weźmiemy te dwa ważne dla mnie pytania, połączymy razem i dodamy do tego moje odkrycia — powstała książka  Zdumiewające Odkrycie.

DO JAKIEGO CZYTELNIKA ADRESOWANA?

Tytuł książki Zdumiewające Odkrycie kojarzy się nieodłącznie z innym słowem — poszukiwanie. Trudno wyobrazić sobie małe i wielkie odkrycia dokonywane codziennie, bez poszukiwań. Książka ta adresowana jest do czytelnika, który  poszukuje. Do kobiety i mężczyzny, którzy w swojej obecnej pozycji emocjonalnej, czy duchowej nie znajdują satysfakcji i pokoju. Mimo, że nie znajdują, nie rezygnują, poszukują nadal.

Adresowana jest też do czytelnika, który podziwia Amerykę za jej siłę polityczną, militarną, techniczną i ekonomiczną, za magiczną siłę dolara i pragnie poznać źródło tego sukcesu. Wiem, że jest wielu Polaków, którzy mają takie pytania, poszukują na nie odpowiedzi i lata mijają a oni nadal jej nie znajdują. Jedną z przyczyn, że nie znajdują jest fakt, że nie znajdą tych odpowiedzi w codziennej gazecie, nie znajdą w choćby najbardziej ilustrowanym magazynie, nie znajdą w polskiej książce. Nie znajdą, mimo że są to fakty. Mimo, że historyczne dokumenty o tych faktach znaleźć można na przykład w bibliotece Kongresu USA w Waszyngtonie.

Zmowa milczenia?

TEORIE UPADŁY, GDY FAKT SIĘ UJAWNIŁ

Latem 1920 roku przedstawiciele Zjednoczenia Młodych Chrześcijan w Blue Ridge, Nowa Karolina, zaprosili profesora George’a Washingtona Carvera (nie mylić z pierwszym prezydentem Ameryki), aby wygłosił przemówienie w ich szkole. Doktor Weatherford, prezydent Zjednoczenia, przedstawił profesora Carvera, który powitał zgromadzonych z humorem: „Zawsze z zainteresowaniem słucham, gdy mnie ktoś przedstawia — mogę się jeszcze czegoś dowiedzieć o sobie …” Kontynuował: „Kilka lat temu wszedłem do mojego laboratorium i zapytałem:

— Drogi Stwórco, powiedz mi, proszę, po co wszechświat został stworzony?

Wielki Stwórca odpowiedział:

— Za dużo chcesz wiedzieć, jak na twoją małą głowę. Zapytaj o coś na miarę twojego intelektu, mały człowieku.

Zapytałem wtedy:

— Panie, powiedz proszę, po co człowiek został stworzony?

Wtedy Pan rzekł:

— Nadal za dużo chcesz wiedzieć. Obniż trochę poziom i skoryguj intencję.

Wówczas zapytałem:

— Panie, czy możesz mi powiedzieć po co „peanut” został stworzony? (peanut — orzech ziemny)

— Już lepiej, choć nawet i to jest zbyt wielkie. Co chcesz wiedzieć o orzeszkach ziemnych?

— Drogi Stwórco, czy mogę z nich otrzymać mleko?

— O jakie mleko ci chodzi? Mleko „Good Jersey”, czy zwykłe, domowe mleko?

— Mleko „Good Jersey”.

Wtedy Wielki Stwórca nauczył mnie jak rozszczepiać peanut i syntezować go ponownie, aby w procesie przetwórczym uzyskać wszystkie te produkty.”

W szkole była wystawa. Wśród dużej ilości prezentowanych produktów była również butelka mleka „Good Jersey”, wytworzonego z kilku uncji orzeszków ziemnych.

W roku 1921 George Washington Carver został poproszony o wygłoszenie przed reprezentantami Senatu w Washingtonie odczytu na temat potencjalnych możliwości wykorzystania orzeszków ziemnych i innych nasion dla poprawienia sytuacji ekonomicznej południowych stanów USA. Dano mu na to dziesięć minut. Po kilku minutach jego mowa tak zainteresowała słuchających, że przewodniczący Senatu rzekł: „Możesz kontynuować, bracie. Twój czas jest nieograniczony!” Carver mówił przez godzinę i czterdzieści pięć minut. Pod koniec przewodniczący zapytał:

— Carver, skąd ty to wszystko wiesz?

— Ze starej książki — brzmiała odpowiedź.

— Z jakiej książki? — zapytał senator.

— Z Biblii — odrzekł Carver. (Biblia- z greckiego biblion — książka)

— Czy Biblia mówi coś o orzechu ziemnym? — z niedowierzaniem indagował senator.

— Nie, proszę pana — odpowiedział Carver. — Ale mówi o Bogu, który orzech ten stworzył. Poprosiłem Go, aby mi pokazał, co można z niego zrobić i On to uczynił.

George Washington Carver nazwał swoje laboratorium Małą Bożą Pracownią i przebywając w niej nigdy nie korzystał z żadnych opracowań naukowych. Jedynie prosił Boga, aby kierował nim w trakcie doświadczeń. W innym przemówieniu powiedział: „Bóg jest w stanie ukazać nam rzeczy, których nie ukazał nikomu wcześniej, jeżeli oddamy kierownictwo w Jego ręce. Nigdy nie zabieram żadnych książek do mojego laboratorium. Rzeczy, które tam czynię i sposób w jaki to czynię jest mi ujawniany w trakcie. Nigdy nie muszę szukać metod. Są mi objawiane w momencie, gdy jestem zaangażowany w pracę nad czymś nowym. Bez Boga i odsłaniania przez Niego kurtyny nie zdziałałbym nic. Czynię to w samotności, gdy przebywając blisko Niego, mogę poznawać Jego sekrety.”

George Washington Carver żył w latach 1864‑1943. W dziedzinie chemii rolniczej zdobył międzynarodową sławę. Przez opracowanie setek nowych sposobów zastosowania orzecha ziemnego, soi, orzecha pekan czy słodkiego ziemniaka jego wynalazki zrewolucjonizowały ekonomię stanów południowych USA. Lista jego odkryć jest bardzo długa. Ponad 300 nowych produktów z orzecha ziemnego, 118 ze słodkiego ziemniaka, wiele kosmetyków, kremów i różnych olejów z soi. Henry Ford, znany potentat przemysłu samochodowego, był bliskim przyjacielem Carvera i, zafascynowany między innymi niezwykłością metody osiągania gumy z mleczu polnego, wielokrotnie namawiał Carvera do wspólnego biznesu. Carver każdorazowo odmawiał. Później Ford wybudował szkołę dla dzieci i nazwał ją imieniem niezwykłego odkrywcy.

W roku 1939 George Washington Carver został odznaczony medalem przyznanym przez Uniwersytet Roosvelta, na którym zamieszczona została dedykacja: „Dla naukowca uniżenie akceptującego przewodnictwo Boże i będącego promotorem wolności człowieka, tak rasy białej jak i czarnej”. W reakcji na to uznanie uczony stwierdził: „Sekret mojego sukcesu? Jest on prosty. Można go znaleźć w Biblii”.

Biblia była jedyną książką, której używał Carver do czerpania wszelkiej mądrości. Co niezwykłego jest w tej książce, która dla jednych jest niewyczerpanym źródłem nowego życia, a dla innych nadal starą, dziwną, zasługującą jedynie na słowa ignorancji, czarną księgą?

Nowo odkryte fakty, będące treścią tego opracowania, mają znamienne znaczeniu dla każdego z nas. Naukowo i ostatecznie dowodzą one, że Pismo Święte nie zostało napisane przypadkowo i nie jest dziełem człowieka. Jest to nadprzyrodzone, inspirowane przez Boga i przez Boga „wydane” dzieło! A fakty, które ukazują naszym oczom niezwykłego Autora — słowną i dosłowną inspiracją Pisma. Nowo ujawnione układy matematyczne, które w niezwykle tajemniczy sposób były ukryte przez wiele wieków pod oryginalnym tekstem Biblii, to dowody wprawiające w zdumienie ateistów, a których nikt z chodzących po ziemi nie może podważyć. Nawet sceptycy i myśliciele o najbardziej „nowoczesnej” wyobraźni muszą nagiąć swoje uczone teorie, akceptując ten światowy „bestseller” wszechczasów, jego autorstwo i źródło powstania. Odkrycie, o którym mowa należy uznać za jedno z największych i można je nazwać: ZDUMIEWAJĄCE.

Kiedy zostało ono dokonane, gdzie i przez kogo, o tym później. Zacznijmy od odpowiedzi na zasadnicze pytanie. Mimo głosów nieufności co do faktu czy Biblia jest dziełem nadprzyrodzonym, ona sama głosi, że Wszelkie Pismo od Boga natchnione jest… (Tym. 3:16) Wyrażenie „natchnione jest” w przekładzie z greckiego słowa „theopneustos” znaczy dosłownie „Boży oddech”. Jest więc ono napisane, według słów Pisma Świętego, pod „tchnieniem” samego Boga.

Dalej Biblia głosi, że słowa, które piszący wyrażali były nie ich własnymi, ale bezpośrednio wyrażanymi przez Boga. Zatem Bóg, a nie człowiek, był podmiotem wyrażającym myśli — Bóg mówił przez człowieka. Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców … (Hebr. 1:1) Jak zapowiedział to z dawien dawna, przez usta swych proroków… (Ew. Łuk. 1:70) Duch Pański mówi przeze mnie i Jego słowo jest na moim języku. (Ks. Samuela 23:2) […] Oto kładę moje słowa w twoje usta. (Jerem. 1:9) Przekaż im moje słowa:… (Ezek. 2:7). Wyrażenia cytowane powyżej i takie jak: „Oto mówi Pan”, „Bóg powiedział” oraz podobne występują w Biblii ponad 2500 razy. Wiele innych wyrażeń z Pisma Świętego (dlaczego właśnie tę książkę nazywamy Pismem Świętym?) można zacytować, aby dalej poprzeć twierdzenie, że prezentuje nam ona Słowo Boże. Jednak te, które zostały wcześniej przytoczone są zupełnie wystarczające. Nieufni nadal będą twierdzić, idąc na „kompromis”, że owszem, w swojej treści Biblia zawiera Słowo Boże… Faktem jednak jest, że Biblia nie zawiera słów Bożych — ona sama jest Słowem Bożym.

Aby dalej dobrze zrozumieć nowe, zdumiewające odkrycie o pochodzeniu Biblii istnieje konieczność określenia pojęcia: TEKST BIBLII W ORYGINALE. Większość osób wie, że Pismo Święte składa się z dwóch części — Starego Testamentu i Nowego Testamentu. Choć to nieco dziwne, każda z części została napisana w innym języku (mamy tu na myśli oryginał) — Stary Testament w języku hebrajskim, a Nowy Testament w języku greckim. (Nieliczne fragmenty zapisane zostały w języku aramejskim, tj. w języku, którym mówili Żydzi współcześni Chrystusowi.) Pod wyrażeniem „w oryginale” rozumie się język, którym posługiwano się zapisując słowa inspirowane przez Ducha Bożego. Rewelacyjne fakty, o których będzie tu mowa, dotyczą zatem ORYGINALNEGO wydania Pisma Świętego.

Teraz chcę zwrócić uwagę na coś bardzo istotnego, na pewien znak, cyfrę, która w Biblii wyrażana jest częściej niż inne. Chodzi o cyfrę siedem. Zaczynając od pierwszej księgi, a kończąc na ostatniej, siedem jest daleko wyróżniającym się znakiem cyfrowym. Oto przykłady:

— sabat odbywał się siódmego dnia,

— w Egipcie było siedem lat urodzaju i siedem lat nieurodzaju,

— kiedy miasto Jerycho zostało zajęte, ludność wraz z siedmioma kapłanami żydowskimi, którzy mieli siedem trąbek, okrążyła miasto siedem razy,

— każdego siódmego roku Izraelczykom nie wolno było uprawiać swojej ziemi

— Salomon budował świątynię przez siedem lat. Po zakończeniu budowy pościł przez siedem dni.

W Księdze Apokalipsy, ostatniej księdze Biblii, znak cyfrowy siedem szczególnie się wyróżnia: siedem kościołów, siedem stojaków do lamp, siedem pieczęci, siedem trąb, siedem butelek lejdejskich, siedem gwiazd, siedem duchów itd. W ostatniej Księdze cyfra siedem występuje więcej niż pięćdziesiąt razy! Ewenement o występowaniu znaku cyfrowego siedem w różnych miejscach Biblii częściej niż innej cyfry jest ogólnie znany. Jednak dopiero niedawno odkryto, że ten znak cyfrowy jest również, w szczególny i tajemniczy sposób, ukryty w tekście oryginalnego wydania (hebrajskiego) Starego Testamentu i (greckiego) Nowego Testamentu.

Określenie w szczególny i tajemniczy sposób ukryty w tekście znaczy, iż występuje on tak, że czytając oryginalny tekst nie da się go zauważyć. Tysiące ludzi, którzy czytali i studiowali oryginalne teksty hebrajskie i greckie, odbierało treść słów i zdań, medytowało czy pisało rozprawy w nawiązaniu do tekstu, a cyfra siedem nie ukazała im się inaczej niż tylko jako samo słowo siedem. Inne tajemnicze siódemki były niezwykle inteligentnie zakodowane i dopiero specjalne, staranne badania i specyficzny sposób liczenia pozwoliły je znaleźć. Można powiedzieć, że były one ukryte głęboko w tekście. Stwierdzono, że znajdują się w nim tysiące takich tajemniczych siódemek. Zakodowane są w literach, słowach, zdaniach, paragrafach i cytatach! Zatem to zdumiewające odkrycie dotyczy niezwykłych prawideł liczbowych tekstu.

Na kolejnych stronach, w celu przedstawienia naukowych dowodów, będą zaprezentowane przykłady z materiałów o nowo odkrytych prawidłowościach liczbowych w Biblii, a także świadczące, że Pismo Święte to Słowo Boże od początku do końca. Poniższe przykłady to fakty dotyczące tajemniczej siódemki wyjęte z tekstu pierwszego wiersza Starego Testamentu.

 

KSIĘGA RODZAJU, ROZDZIAŁ PIERWSZY,
WIERSZ 1.

„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.” Jest zdumiewające, gdy stwierdzamy, że liczba hebrajskich słów w tym wierszu wynosi nie 6, nie 8, ale dokładnie 7. Wspomniane wcześniej siedem odkrywamy, gdy policzymy słowa wiersza. Teraz, licząc hebrajskie litery w tych siedmiu słowach, odkrywamy, że ich liczba dzieli się dokładnie przez siedem — jest wielokrotnością cyfry siedem. Ilość liter w tych siedmiu słowach jest nie 27, nie 29, ale dokładnie 28 lub 4 x  7.

Każda siódemka, która występuje w strukturze tekstu jest tu nazwana „cechą” — „cechą liczbową.” Pierwsze dwie zostały właśnie wykazane.

CECHA PIERWSZA: ilość hebrajskich słów w pierwszym wierszu wynosi 7.

CECHA DRUGA: ilość liter w tych siedmiu słowach to dokładnie 28 lub 4 x 7.

Kontynuujmy:

CECHA TRZECIA: pierwsze trzy z siedmiu hebrajskich słów zawierają podmiot, orzeczenie i okolicznik czasu. Te trzy słowa w przekładzie brzmią: „Na początku Bóg stworzył…” Ilość liter w tych trzech hebrajskich słowach wynosi dokładnie 14 lub 2 x 7. Następne cztery słowa w przekładzie to, „niebo i ziemię”. Ilość liter w nich to 14 lub 2 x 7.

CECHA CZWARTA: owe cztery ostatnie hebrajskie słowa zawierają dwa dopełnienia: „niebo” i „ziemię”. Ilość liter w pierwszym dopełnieniu — dokładnie 7. Ilość liter w drugim dopełnieniu też 7.

CECHA PIĄTA: trzy zasadnicze słowa w tym wierszu, składającym się z siedmiu słów, to: „Bóg”- podmiot i „niebo”, „ziemię” — dopełnienia. Ilość liter w tych trzech hebrajskich słowach wynosi dokładnie 14 lub 2 x 7.

CECHA SZÓSTA: najkrótsze słowo jest w środku. Ilość liter w nim i w słowie po jego lewej stronie — 7.

CECHA SIÓDMA: ilość liter w słowie środkowym i po jego prawej stronie — również 7.

Powyżej to tylko fragmentaryczny przykład z wielu zadziwiających faktów liczbowych, które zostały odkryte w strukturze pierwszego wiersza Biblii — w siedmiu tylko hebrajskich słowach. W rzeczywistości wiele więcej fenomenalnych CECH liczbowych jest ukrytych w strukturze tego wiersza. Objętość niniejszego opracowania nie pozwala na podanie wszystkich zawartych w Piśmie Świętym CECH i dużej ilości przykładów z innych wierszy Starego Testamentu.

Następny przykład zakodowanych siódemek pochodzi z greckiego tekstu pierwszego wiersza Nowego Testamentu.

 

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MATEUSZA,
ROZDZIAŁ PIERWSZY, WIERSZE 1-17

„Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida.

Dawid był ojcem Salomona, a matką była (dawna) żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.

Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora, Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.”

 

Pierwszych siedemnaście wierszy Ewangelii Mateusza formułuje naturalny, logiczny podział między sobą, jako że jest w nich tylko jeden szczególny temat — genealogia Chrystusa. Te siedemnaście wierszy Nowego Testamentu zawiera dwie główne sekcje: sekcja I — wiersz 1-11 i sekcja II — wiersz 12-17. Każda sekcja zawiera zdumiewające cechy w strukturze tekstu. Oto kilka przykładów siódemek, które zostały odkryte w sekcji I.

CECHA PIERWSZA: ilość greckich zasadniczych słów użytych w pierwszych jedenastu wierszach nie jest 48, nie 50, ale 49 lub 7 x  7. Należy pamiętać, że ilość zasadniczych słów (zasób słów) w przedziale jest zwykle inna od całkowitej ilości słów użytych w tym przedziale. Zasadnicze słowa to te, które zostały użyte po raz pierwszy. Na przykład: słowo „lub” jest jednym słowem zasadniczym, ale może być powtórzone wiele razy w przedziale. Człowiek może np. znać tylko pięćset zasadniczych słów. Używając te pięćset słów może napisać esej o ilości czterech tysięcy słów. Takie słowa jak „dla” i „lub” etc., mogą być używane wielokrotnie nawet w tym samym zdaniu. Dlatego ilość słów zasadniczych w przedziale nie jest równa całkowitej ilości słów w nim użytych. (Wspomnieliśmy, że ilość zasadniczych słów w pierwszych jedenastu wierszach jest dokładnie 49 lub 7 x 7.)

Kontynuujmy:

CECHA DRUGA: ilość liter w tych 49 słowach wynosi 266 lub 38 x 7.

CECHA TRZECIA: w tych 266 literach ilość samogłosek to dokładnie 140 lub 20 x 7.

CECHA CZWARTA: w tych 49 słowach ilość słów, która się zaczyna na samogłoskę to 28 lub 4 x 7. Ilość słów zaczynających się spółgłoską to 21 lub 3 x 7.

CECHA PIĄTA: ilość rzeczowników to 42 lub 6 x 7.

CECHA SZÓSTA: z 42 rzeczowników w pierwszych jedenastu wierszach ilość, która jest rzeczownikiem własnym, to dokładnie 35 lub 5 x 7. zaś rzeczownikiem pospolitym — 7.

CECHA SIÓDMA: ilość greckich liter w tych 7 rzeczownikach pospolitych wynosi dokładnie 49 lub 7 x 7. Należy zaznaczyć, że zdumiewający jest fakt, iż tylko w tych 7 rzeczownikach pospolitych jest ponad 20 CECH liczbowych.

CECHA ÓSMA: wielokrotność imion 35 osób, które są tam wymienione równa się 63 lub 9 x 7.

CECHA DZIEWIĄTA: z ilości 35 imion 28 (4 x 7) to imiona męskie.

CECHA DZIESIĄTA: wielokrotność 28 męskich imion, które są tam wymienione, to 56 lub 8 x 7.

CECHA JEDENASTA: w tych jedenastu wierszach są wymienione trzy kobiety: Tamar, Rahab i Ruth. Ilość greckich liter w tych imionach równa się 14 lub 2 x 7.

CECHA DWUNASTA: tylko jedno miasto jest wspomniane w tym przedziale — Babilon. Ilość greckich liter w tej nazwie równa się 7.

CECHA TRZYNASTA: z tych wcześniej wspomnianych 49 słów tych ukazujących się tylko w jednej formie jest 42 lub 6 x 7. Ilość słów, która się ukazuje w więcej niż jednej formie — 7.

CECHA CZTERNASTA: z 49 słów tych, które ukazują się więcej niż jeden raz jest 35 lub 5 x 7.

Tych, które ukazują się tylko raz jest 14 lub 2 x 7.

Wcześniej było podane, że pierwszych siedemnaście wierszy Nowego Testamentu zawiera dwie sekcje. (I) wiersz 1-11, (II) wiersz 12-17. Przykłady podane wyżej odnoszą się do sekcji pierwszej. Sekcja druga, wiersz 12-17, zawiera cechy liczbowe o równie zgodnej relacji siódemkowej.

Kolejna sekcja, tuż za siedemnastym wierszem Ewangelii według św. Mateusza, to wiersze 18-25. Ograniczoność miejsca pozwala wspomnieć tylko o dwu z wielu faktów liczbowych dotyczących tych wierszy.

 

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MATEUSZA,
ROZDZIAŁ PIERWSZY, WIERSZE 18-25

„Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: Oto dziewica pocznie i porodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy, <Bóg z nami>. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła syna, któremu nadał imię Jezus.”

CECHA PIERWSZA: warto zauważyć, że ilość greckich słów w tym rozdziale to nie 76, nie 78, ale 77 lub 11 x 7.

CECHA DRUGA: z 77 zasadniczych słów ilość tych, które wypowiada anioł do Józefa wynosi dokładnie 28 lub 4 x 7.

Nawet to krótkie przemówienie anioła zawiera w sobie zdumiewające liczbowe cechy własne: są one oddzielone od reszty, choć stanowią logiczną część składową całego rozdziału, są powiązane między sobą w sposób, który powoduje, że cały rozdział zawiera godne uwagi symboliczne występowanie cyfry siedem.

 

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MATEUSZA
ROZDZIAŁ DRUGI

CECHA PIERWSZA: ilość greckich słów w tej części wynosi dokładnie 161 lub 23 x 7.
CECHA DRUGA: ilość greckich liter w tych 161 słowach wynosi dokładnie 896 lub 128 x 7.

W drugim rozdziale Ewangelii Mateusza jest kilka paragrafów. Każdy z nich posiada zdumiewające cechy liczbowe. Choć oddzielone od innych rozdziałów w szczególny, zawiły sposób formują one część liczbową tego rozdziału. Są w niego wplecione w fenomenalny sposób. Powodują, że cały rozdział tworzy wielką matematyczną jednostkę zadziwiających faktów liczbowych.

Rozdział ten zawiera trzy mowy: Heroda, mędrca i anioła. Każda z nich wykazuje również własne cechy liczbowe i tworzy część rozdziału, który jako całość również zawiera fenomenalne CECHY. Każda część indywidualnie wykazuje taką samą siódemkową zależność cyfrową jak cały rozdział.

Przejdźmy teraz do Ewangelii według św. Marka, aby dokonać przeglądu kilku jej rozdziałów. Dokładnie ta sama prawidłowość liczbowa, która została stwierdzona w strukturze Ewangelii według św. Mateusza, ukazuje się nam z głębi wierszy Marka.

 

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MARKA,
ROZDZIAŁ PIERWSZY, WIERSZE 1-8

„Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza.
Oto posyłam wysłańca mego
przed Tobą;
on przygotuje drogę Twoją.
Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
Dla Niego prostujcie ścieżki!
Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów.

Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając (przy tym) swe grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym.

I tak głosił:

Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym.”

 

Tak jak poprzednio i tu ilość greckich słów w tych pierwszych ośmiu wierszach wynosi nie 76, nie 78, ale dokładnie 77 lub 11 x 7.

Z tych 77 słów ilość zaczynających się spółgłoską jest 35 lub 5 x 7. Ilość słów wypowiedzianych tu przez Jana równa się 21 lub 3 x 7.

Znów ukazujemy tylko kilka przykładów wielu różnorodnych cech liczbowych, które przenikają się wzajemnie w strukturze tego rozdziału.

Następny paragraf, występujący po pierwszych ośmiu wierszach, to 9, 10, 11. Mówi on o chrzcie Chrystusa. Ilość zawartych w nim słów wynosi dokładnie 35 lub 5 x 7.

W drugim rozdziale Ewangelii wg św. Marka znajdujemy inny przykład. Wiersze 13-17 to rozmowa Chrystusa z faryzeuszami i uczonymi w piśmie. Ilość greckich słów w tych pięciu wierszach to dokładnie 49 lub 7 x 7. Z tych 49, ilość słów użyta przez Chrystusa to dokładnie 14 lub 2 x 7, zaś ilość słów użyta przez faryzeuszy to 7.

W czwartym rozdziale, w wierszach 3-20, Chrystus nawiązuje w przypowieści do siewcy. Ilość słów w tej przypowieści — 49 lub 7 x 7. Dalej, rozdział 13, wiersze 5-37, znajdujemy ważną wiadomość Chrystusa o jego powtórnym przybyciu. Ilość słów w tym rozdziale wynosi dokładnie 203 lub 29 x 7.

Idąc dalej, do ostatniego rozdziału Ewangelii wg św. Marka, znajdujemy ten sam liczbowy fenomen. Dla przykładu podajmy tylko cztery z ponad stu cech liczbowych, które zostały odkryte w strukturze tego rozdziału, składającego się tylko z dwunastu wierszy. Ewangelia wg św. Marka, rozdział 16, wiersze 9-20.

— Ilość greckich słów w tych 12 wierszach to dokładnie 98 lub 14 x 7.

— Ilość liter w tych 98 słowach jest 553 lub 79 x 7.

— Z tych 553 liter, ilość samogłosek jest 294 lub 42 x 7. Ilość spółgłosek 259 lub 37 x 7.

— Z 98 słów, ilość słów wypowiedzianych przez Chrystusa w mowie do apostołów 42 lub 6 x 7. Ilość słów wynikająca z różnicy tych wypowiedzianych przez Chrystusa i pozostałych — 56 lub 8 x  7.

Jak widać na powyższym przykładzie, liczbowe powiązania występują nie tylko w cechach liczbowych podstawowych, ale w cechach między cechami i dalej pomiędzy dalszym ich podziałem. Zatem, słownictwo ma swoje CECHY, formy mają swoje CECHY itd. Jest to niezwykłe!

Wszystkie greckie i hebrajskie wyrazy oraz litery tekstu Biblijnego dosłownie przenikają się wzajemnie w cudownym, łańcuchowym splocie siódemkowych cech liczbowych. Sprawia to wrażenie długiego warkocza, który pleciony magiczną ręką z lekkością powiewu wiatru wznosi się i opada przez wszystkie rozdziały, ustępy i paragrafy obydwu tomów Pisma. Muzyka słów, gra liczb, a w efekcie orędzie i jakże ważny komunikat dla każdego, kto dobrowolnie zechce skupić swój wzrok na słowach tej niezwykłej książki. Któż może być autorem tego niecodziennego dzieła? Kto był jego korektorem, redaktorem technicznym, aż wreszcie która z potężnych głów katedry matematyki, kto z wielkich profesorów poprowadził bezbłędną kalkulację matematyczną tak wnikliwie i głęboko, iż potrzebne są lata pracy, aby to uwidocznić? Czy imię takiej sławy może ujść naszej uwadze? Czytając stronice Pisma możemy uczyć się czytać i co najważniejsze — uczyć się jak żyć, a może również poznać tajniki prawidłowości matematycznych!

c.d.n.